Lening in een aankoopbelofte De techniek van de aankoopbelofte bespreken we in een ander artikel. De aankoopbelofte is een eenzijdige rechtshandeling waarbij de belover zich verbindt
Opties worden bij vastgoedtransacties vaak gebruikt om de koper of verkoper al te binden, zonder dat de koop al effectief tot stand komt. Vaak worden
De betwisting tussen de partijen betreft in eerste orde de geldigheid van de verkoop/aankoopbelofte en/of van de overeenkomst die is tot stand gekomen ingevolge het lichten van de aankoopoptie door de appellant.
Krachtens artikel 6 B.W. kan aan de wetten die de openbare orde en de goede zeden betreffen, door bijzondere overeenkomsten geen afbreuk worden gedaan. Hetzelfde geldt voor wetsbepalingen van dwingend recht.
De bepalingen van de stedenbouwwetgeving zijn in de regel van openbare orde (vgl. Cass. 31 mei 1990, Arr. Cass. 1989-1990, 1250).
Dat lijkt ook te gelden ten aanzien artikel 141 DRO, omdat de miskenning daarvan strafrechtelijk wordt gesanctioneerd bij artikel 146, eerste lid, 4° DRO. Minstens zijn die bepalingen van dwingend recht.
Overeenkomsten aangegaan in strijd met de bepalingen van de stedenbouwwetgeving, waaronder artikel 141 DRO (ongeacht of laatstbedoelde wetsbepaling van openbare orde dan wel van dwingend recht is), kunnen dus nietig worden verklaard.
In geval van wederzijdse verkoop / aankoopbelofte komt de verkoopovereenkomst in principe tot stand door het lichten van één van de opties zonder dat daartoe een hernieuwde wilsuiting van de belover vereist is.
De clausule waarbij wordt bedongen dat de verkoop pas tot stand komt bij het verlijden van de notariële akte heeft zoniet tot doel dan minstens tot gevolg de bescherming voor de koper bedoeld bij artikel 141 e.v. DRO te ontnemen. Dergelijke clausule is nietig.
Het aanzien door de eerste rechter (en niet betwist in graad van hoger beroep) van een aankoopbelofte als een koopovereenkomst betreft énkel het negotium en niet het instrumentum. De verplichtingen van artikel 141 DRO zijn hierop niet van toepassing. De niet-vermelding van de stedenbouwkundige bestemming van het onroerend goed in de aankoopbelofte is zodoende niet strafrechtelijk gesanctioneerd. Bij afwezigheid van verdere kunstgrepen is geen bedrog voorhanden.
Waar niet bewezen wordt dat de koper voorafgaand aan de ondertekening van de aankoopbelofte, de nodige informatie heeft ingewonnen omtrent de stedenbouwkundige mogelijkheden van het aan te kopen onroerend goed, zulks in functie van de door geplande inrichting van de bedrijfsruimte als atelier en stapelplaats van glas, is er geen verschoonbare dwaling in zijnen hoofde.
In deze casus werd op 30 december een aankoopbelofte ondertekend, waarbij uitdrukkelijk werd gestipuleerd dat deze gedurende een termijn van zeven dagen zou gehandhaafd worden.
Tussen de partijen is nooit een koop-verkoop gesloten – met alle gevolgen van dien. De verkoper is bijgevolg wettelijk verplicht tot terugbetaling van het door de kandidaat-koper betaalde voorschot dat zij (via haar makelaar) heeft ontvangen. De verkoper kan aan deze wettelijke verplichting geen voorwaarden verbinden (om haar eigen rechtspositie veilig te stellen, inzonderheid ten aanzien van de fiscus en/of eventuele latere derdeverkrijgers van het goed
Copyright © 2018 Alto Advocaten
