Artikel 33, § 1, Wegverkeerswet stelt de bestuurder van een voertuig strafbaar die, wetend dat dit voertuig oorzaak van, dan wel aanleiding tot een ongeval op een openbare plaats is geweest, de vlucht neemt om zich aan de dienstige vaststellingen te onttrekken, zelfs wanneer het ongeval niet aan zijn schuld te wijten is.

Het morele bestanddeel van het misdrijf moet op het ogenblik van de vlucht aanwezig zijn.

Het vonnis oordeelt dat de bedoeling om zich aan de dienstige vaststellingen te onttrekken kan worden afgeleid uit de verklaring van de eiser die, toen hij door de politie naar de plaats van het ongeval werd teruggevoerd na zich eerst vandaar te hebben verwijderd, ontkende dat hij de bestuurder van het verongelukte voertuig was.

Het vonnis wijst er echter eveneens op dat de eiser kan hebben beslist de plaats van het ongeval te verlaten, wegens de plaatsgesteldheid, het tijdstip en het ontbreken van communicatiemiddelen.

De correctionele rechtbank heeft dus niet vastgesteld dat de bedoeling om zich aan de dienstige vaststellingen te onttrekken aanwezig was op het ogenblik dat de eiser besloot de plaats van het ongeval te verlaten, en evenmin heeft ze vastgesteld dat de vlucht gebeurde vanaf de plaats waar de bevoegde agenten de veroorzaker van het ongeval konden aantreffen.

De rechters konden het vluchtmisdrijf niet bewezen achten, omdat zij aldus het materiële van het morele bestanddeel van het misdrijf hebben gescheiden.

Vluchtmisdrijf is een ogenblikkelijk misdrijf.

Er is sprake van vluchtmisdrijf indien de bestuurder zich niet als bestuurder van het voertuig dat oorzaak dan wel aanleiding was van een ongeval op een openbare plaats, kenbaar maakt om zich aan de dienstige vaststellingen te onttrekken, ongeacht of hij ter plaatse blijft. De dienstige vaststellingen zijn niet alleen de vaststellingen die nodig zijn om de verantwoordelijkheid voor het gebeurde verkeersongeval te kunnen bepalen, maar ook de vaststellingen betreffende onder meer dronkenschap of alcoholintoxicatie.

De beklaagde ontkende niet alleen dat hij de bestuurder was van het in het verkeersongeval betrokken voertuig, wat niet geloofwaardig is. Hij weigerde aanvankelijk ook de alcoholtest af te leggen zeggende dat hij niet de bestuurder van het voertuig was. Om die redenen kan de beklaagde veroordeeld worden voor het voltrokken misdrijf van vluchtmisdrijf.

Het volstaat niet dat de bestuurder een visitekaartje afgeeft met zijn gegevens daarop, alsook zijn identiteit en nummerplaats opgeeft. Wanneer de bestuurder vervolgens niet ter plaatse blijft om dienstige vaststellingen te laten plaatsvinden, pleegt vluchtmisdrijf.

Het voor vluchtmisdrijf vereist opzet is aanwezig wanneer een bestuurder de plaats van het ongeval verlaat en pas 13 uur later de politie verwittigt. Dit is ook het geval wanneer op het uur en plaats waar het ongeval plaatsvond niemand zich bevond en waar niemand bereikbaar was.

De rechter kan dan wettig oordelen dat de bestuurder zich aan dienstige vaststellingen onttrok door pas ’s anderendaags de politie te verwittigen, wanneer door zijn garagist is gemeld dat de politie op de hoogte is.