Gent 26 september 2013, RW 2014-15, 258, TBBR 2014, 116.
“(…)
-De kandidaat-kopers- slagen er dus niet in aan te tonen dat ze op 20 juli 2011 een overeenkomst hadden afgesloten met -de kandidaat-verkopers- met betrekking tot de aankoop van hun woning voor een bedrag van … EUR.
Hun (gewijzigde) vordering tot ontbinding van de overeenkomst in het nadeel van -de kandidaat-verkopers- is ongegrond. Hun vordering tot het bekomen van schadevergoeding ingevolge deze ontbinding kan dienvolgens evenmin worden toegekend.”
5. Het hof is van oordeel dat de precontractuele aansprakelijkheid van de (kandidaat-)verkopers inderdaad in het geding is. -De kandidaat-kopers- tonen, aan de hand van de sms-berichten (en hun telefoonfacturen) aan dat de onderhandelingen tussen partijen reeds zeer ver gevorderd waren, zodat ze er op mochten vertrouwen dat de koop, minstens tegen een voor hen aanvaardbare prijs, uiteindelijk wel zou doorgaan. Door de onderhandelingen in dat stadium abrupt te onderbreken en snel met een derde koper te contracteren hebben de kandidaat-verkopers onmiskenbaar een fout begaan waardoor -de kandidaat-kopers- schade hebben geleden.
(…)
Kortom uit de stukken blijkt afdoende dat niet alleen … doch ook … zich ten overstaan van -de kandidaat-kopers- hebben gemanifesteerd als kandidaat-verkopers. Door de onderhandeling die al derwijze gevorderd waren dat -de kandidaat-kopers- er op mochten vertrouwen dat de compromis met betrekking tot de verkoop van de woning (tegen een voor hen aanvaardbare prijs) binnen afzienbare tijd een feit zou zijn, abrupt te onderbreken, hebben ze een fout begaan. Ze hebben afbreuk gedaan aan het in hoofde van -de kandidaat-kopers- gewekt vertrouwen.
(…)
Gelet op hetgeen voorafgaat kan de schade in hoofde van -de kandidaat-kopers- uit hoofde van al de voormelde schadeposten samen naar billijkheid begroot worden op 25.000 EUR. Gelet op de nog hangende discussie in verband met de registratierechten kan, wat dit onderdeel van de schadepost betreft, voorbehoud worden verleend.
Aangezien de fout in hoofde van appellanten weerhouden blijft, moeten zij worden beschouwd als de principieel in het ongelijk gestelde partij.”
