Verbrekingsbeding of schadebeding? Alsmaar meer verkopers of leveranciers dekken zich in tegen een verbreking door vergoedingen te bepalen wanneer de afnemer het product of de
De makelaarsovereenkomst is een aannemingsovereenkomst, en geen lastgeving, wanneer in de overeenkomst aan de makelaar geen vertegenwoordigings- en afsluitingsbevoegdheid wordt toegekend. Dit laatste vloeit o.m. voort uit het gegeven dat in de overeenkomst uitdrukkelijk was bedongen dat de verkoopovereenkomst door de kopers moet tegengetekend worden om een daadwerkelijke verkoop tot stand te brengen.
Het beding in de makelaarsovereenkomst dat enkel een vergoeding voorziet ten laste van de opdrachtgever wanneer deze in gebreke blijft, en geen vergoeding voorziet ten laste van de makelaar die zijn verplichtingen niet nakomt, is een onrechtmatig beding in de zin van artikel 32.15° WHPC en dienvolgens nietig op grond van artikel 33 § 1 WHPC. In tegenstelling tot artikel 33 § 1 WHPC. In tegenstelling tot artikel 31 WHPC beschikt de feitenrechter hier niet over de beoordelingsbevoegdheid om na te gaan of het beding in kwestie een kennelijk onevenwicht schendt. Er is geen vergoeding verschuldigd aan de makelaar.
De constructie van de opzeggingsvergoeding omzeilt te dezen het verbod op strafbedingen nu zowel het verbrekingsbeding als het strafbeding tot doel hebben de koper te bevrijden tegen betaling van een vergoeding van de schade ten gevolge van de niet uitvoering in natura. Dergelijk opzegbeding dient op dezelfde wijze te worden beteugeld als het strafbeding.
In dit geval betreft het een annulatiebeding ingeschreven in een aankoopbelofte.
De verschuldigde vergoeding wordt geminderd.
In een baanbrekend arrest heeft het Hof van Beroep te Antwerpen op een beroep ingesteld door Cassier & Van Maldeghem Advocaten beslist dat een verbrekingsvergoeding ten aanzien van een consument onwettig is, wanneer deze enkel voorzien is in de algemene voorwaarden.
Wanneer een makelaarsovereenkomst kadert in het commercieel doel van de opdrachtgever, kan de opdrachtgever niet als een consument in de zin van artikel 1.7° Wet Handelspraktijken worden beschouwd.
Wanneer de opdrachtgever zelf de beoogde verkoopovereenkomst sluit, komt een einde aan de makelaarsovereenkomst door verval of eenzijdige beëindiging. Dit verleent de makelaar recht op de contractueel bepaalde verbrekingsvergoeding. Dergelijk verbrekingsbeding kan niet als een schadebeding beschouwd worden. Het kan wel getoetst worden aan de artikelen 6 en 1131 BW. Het is strijdig met de openbare orde indien het door de hoogte van de bedongen vergoeding ruimte laat voor speculatie op de wanprestatie van de tegenpartij of als een private straf beschouwd moet worden.
Nu de verkopers aan de makelaar lieten weten dat zij besloten hadden hun huis niet te verkopen, hebben zij zonder minste twijfel de opdracht geannuleerd.
De verkopers zijn hiervoor de in de overeenkomst voorziene vergoeding verschuldigd. Dit beding kan niet gematigd worden, omdat het realistisch is te veronderstellen dat de makelaar een redelijke kans had de woning verkocht te krijgen voor de in de overeenkomst bepaalde verkoopprijs. Het is niet aangetoond dat de conventioneel bedongen vergoeding voor de makelaar een winst oplevert, die buiten verhouding staat tot de winst, die hij zou hebben behaald in geval van uitvoering van de overeenkomst, en er is dus geen aanleiding tot nietigverklaring van het beding omtrent de forfaitair bepaalde schadevergoeding.
Het is als concurrent ongeoorloofd en strijdig met artikel 93 WHPC om aan de klant van een andere verkoper te adviseren om de overeenkomst te verbreken en aan te bieden om de schade die hieruit voortvloeit, namelijk de advocatenkosten bij het voeren van een gerechtelijke procedure ten gevolge van de verbreking van de overeenkomst, te betalen. Het aansturen op een verbreking van de overeenkomst die het cliënteel met de concurrent heeft afgesloten, door het cliënteel het aanbod te doen de gerechtskosten te betalen van een procedure die de verbreking van de overeenkomst zou kunnen meebrengen is een oneerlijke handelspraktijk
Bestelling auto, veranda, keuken of zwembad bindend of niet? Regelmatig doen zich gevallen voor waarbij een consument wenst af te zien van het bestelde product of
Schriftelijk contract Conform de deontologische verplichtingen van de architect is deze laatste verplicht een schriftelijke contract op te stellen voor elk opdracht die hij uitvoert. In
Het wordt niet betwist dat de wagen niet werd geleverd op de voorziene datum. Het staat vast dat de wagen niet kon geleverd worden op deze datum.
Uit de overeenkomst blijkt dat de niet-naleving van de leveringstermijn aan de koper het recht geeft om zonder ingebrekestelling de overeenkomst te verbreken. Door de overeenkomst bij aangetekende brief te beëindigen heeft de koper dan ook gebruik gemaakt van zijn recht zoals dit hem contractueel is aangereikt.
In de mate dat verkoper zou voorhouden dat de koper zich niet meer op dit recht kon beroepen vermits de wagen inmiddels was toegekomen, hoort het haar toe om dit aan te tonen, hetgeen zij nalaat te doen.
Copyright © 2018 Alto Advocaten
