Basis van de schadevergoeding wegens medische fout
Een medische fout kan de aansprakelijkheid van de geneesheer of het ziekenhuis teweeg brengen, waardoor het slachtoffer recht komt te hebben op een schadevergoeding.
De basis van de schadevergoeding is veelal de contractuele aansprakelijkheid, aangezien tussen patiënt en arts geacht wordt een contract tot stand gekomen te zijn.
Hoe wordt een medische fout bepaald?
De contractuele verbintenis van een geneesheer is een inspanningsverbintenis en geen resultaatsverbintenis. Dit houdt in dat de arts niet wordt beoordeeld aan de hand van het resultaat dat door de medische ingrepen werd bereikt, maar of de ingrepen op zich zijn uitgevoerd volgens de regels van de kunst (lege artis).
Hoogte van de schadevergoeding
De schadevergoeding wordt in de meeste gevallen vastgelegd bij een medische expertise.
Als er geen vergelijk kan gevonden worden voor een minnelijke medische expertise, is een gerechtelijke expertise noodzakelijk om de hoogte van de schadevergoeding te bepalen.
Voorbeelden medische fout
Schadebedrag van 18.000 EUR wegens fout van tandarts
De nabestaanden van een vrouw die overleed, vorderden een schadevergoeding van de tandarts en stomatoloog wegens een niet behandelde ulceratie die uiteindelijk aanleiding gaf tot het overlijden samen met de concomitante problemen zoals een uitgesproken pleura-uitstorting, een pneumonie, een empyeem, een infectie met multiresistente staphylococcus aureus en tenslotte een candidasepsis.
Een normaal zorgvuldig tandarts geplaatst in dezelfde omstandigheden had wijlen mevrouw D. doorverwezen voor het uitvoeren van een biopt.
De stomatoloog werd niet aansprakelijk geacht. Het kwaad was reeds geschied wanneer de vrouw bij de dokter aanklopte op 8 april 2002. Er had al een doorverwijzing moeten plaatsgrijpen eind januari 2002.
De fout van de tandarts wordt geacht voor 70% toegerekend te kunnen worden op het overlijden.
Enkel de schade van de man van de overledene werd toegekend en begroot op 18.000,00 EUR.
