De rechtbank verkiest een begroting in billijkheid bij gebrek aan een concrete begrotingsgrondslag en motiveert als volgt:
De schade voor en na consolidatie is niet noodzakelijk van dezelfde intensiteit en is geen statisch gegeven.
De morele schade bestaat uit diverse componenten, zoals de pijnschade, gederfde levensvreugde, bewustzijn van vermindering van fysieke kracht of geestelijke vermogens, angst en onzekerheid over de toekomstige ontwikkeling.
Dit alles zijn dynamische factoren die mogelijk verergeren maar meestal vatbaar zijn voor gewenning en aanpassing. Ook de mogelijkheid om huishoudelijke activiteiten te vervullen neemt met de leeftijd af.
Kapitaliseren op basis van een dagbedrag dat gehanteerd wordt voor het berekenen van de tijdelijke ongeschiktheid en dat al bepaald werd “in billijkheid” bij gebrek aan concrete en evidente grondslag, komt neer op het extrapoleren van de onzekerheid.
Bijgevolg wordt het slachtoffer vergoed op basis van een vergoeding per punt, zowel voor de 25 % blijvende persoonlijke ongeschiktheid (BPO) als voor de 25 % blijvende huishoudelijke ongeschiktheid (BHO), elk voor 1/3 van het puntbedrag.
Wat de 25 % blijvende economische ongeschiktheid (BEO) betreft, blijkt dat de burgerlijke partij het werk niet hervat heeft. Bij gebreke aan bewijs van tewerkstelling die een verhoogde inspanning vereist en bij gebrek aan bewijs van enig inkomstenverlies, kan er geen vergoeding voor blijvende economische schade toegekend worden.
